Papa Francis, yıllar boyunca organ bağışını sadece desteklemekle kalmadı, tıpkı vakitte bu uygulamayı etik ve insani bir sorumluluk olarak gördü. 2019’daki bir konuşmasında organ bağışını “benliğin ötesine geçebilme yeteneği” ve “evrensel kardeşliğin bir sembolü” olarak nitelendiren Papa, bu hususta dünyaya örnek olmuştu. Lakin tüm bu güçlü takviye bildirilerine karşın, Papa Francis’in kendi organlarını bağışlayamayacağını açıklandı. Bu kararın gerisinde ise epey dikkat cazibeli bir münasebet yatıyor.
Organ bağışı destekçisi olan Papa geçtiğimiz günlerde öldü.
Papa Francis, vefatından evvelki vaazlarında organ bağışının değerine değinmişti. Organ bağışını ‘benliğin ötesine geçebilme yeteneği’ ve ‘evrensel kardeşliğin sembolü’ olarak tanımlayan Papa Francis’in organlarını bağışlamayamayacağı öğrenildi.
Bu kararın ardında kilise ritüeli var.
Bu sıkıntı aslında birinci kere 2011 yılında, dönemin ruhani lideri Papa 16. Benedict’in organ bağışı gönüllüsü olduğunun ortaya çıkmasıyla gündeme gelmişti. Alman bir hekimin, Benedict’in organlarını bağışlamaya hazır olduğunu duyurmasıyla başlayan kampanya, Vatikan’da büyük yankı uyandırdı. Lakin Vatikan yetkilileri bu teşebbüse karşı çıktı ve papaların organ bağışında bulunamayacağını net bir halde tabir etti.
Bunun münasebeti ise hayli dikkat cazipti: Vatikan’a nazaran bir papanın vücudu, vefatından sonra bile kutsal kabul edilen ritüellerin bir modülü sayılıyor ve hasebiyle ‘Papa’nın vücudu kilise’nin mülkü’ olarak görülüyordu. Bu anlayış doğrultusunda, Papa’nın bedensel bütünlüğünün bozulmaması gerektiği savunuldu.
“Ritüel manada sıkıntılar olabilir”
Vatikan kaynaklarına nazaran, bir papanın organlarının diğer vücutlarda yaşamaya devam etmesi, vefatından sonra düzenlenecek dini anma merasimleri açısından hem sembolik hem de ritüel manada önemli problemlere yol açabilir. Papaların vücutlarının bütünlüğü, onların manevî kimliğinin ve kutsal misyonlarının bir yansıması olarak görülüyor.
