Hayvanların dışkı yemesi birinci bakışta garip gelse de tabiatta bunun hayli mantıklı ve yaygın bir davranış olduğunu biliyor muydunuz? Aslında bu canlılar sırf karın doyurmuyor, sindirim sistemlerini güçlendiriyor ve bağışıklıklarını destekliyor. Hem besin hem de sıhhat için değerli bir strateji olan bu davranış, düşündüğümüzden çok daha manalı sebeplere dayanıyor. Gelin sebeplerine yakından bakalım!
Kaprofaji olarak bilinen bu davranış, hayvanların bedenlerinden çıkan atıkları yine kıymetlendirerek güç ve besin kazanmasına imkan tanıyor.
Dışkı, birçok vakit bedenin sindiremediği kalori ve besinlerle dolu oluyor ve bu da birtakım hayvanlar için gerçek bir güç kaynağına dönüşüyor. Örneğin, Afrika fillerinin yavruları yetişkin dışkısı yiyerek sindirim enzimlerini alıyor ve bu da bağırsak sıhhatlerine katkıda bulunuyor.
Yine dağ tavşanları kış aylarında kendi dışkılarını tüketerek besin desteği sağlıyor. Yırtıcı hayvanların dışkısında ise protein oranı yüksek olabiliyor ve akbaba üzere birtakım kuşlar bu fırsatı kaçırmıyor.
Hayvanlar, bağırsak florasını zenginleştirmek için de dışkı yiyebiliyor.
Göçmen kuşlar yeni bir bölgeye vardıklarında oradaki kuşların dışkılarını yiyerek sindirim sistemlerini yeni yiyeceklere hazırlıyor. Güney Afrika’daki bir araştırmada, ebeveyn dışkısıyla beslenen devekuşu yavrularının sindirim sistemlerinin daha sağlıklı geliştiği ve daha süratli büyüdükleri görülmüş. Üstelik bu davranış bağışıklık sistemine de katkı sağlayarak hayatta kalma bahtlarını artırıyor.
Elbette dışkı yemek her vakit inançlı değil. Bilhassa kentleşmiş alanlarda kuş dışkısı ziyanlı kimyasallar, böcek ilaçları yahut hastalık yapan mikroplar taşıyabiliyor.
Parazitler ve ziyanlı bakteriler de bu davranışın riskleri ortasında.
Ancak yırtıcı tabiatta hayvanların sindirim sistemleri bu tehditlere karşı epeyce sağlam ve evrimsel süreçte dışkıya karşı tiksinti geliştirmemişler. Araştırmacılar, insanların dışkıyı itici bulmasının bir evrimsel savunma düzeneği olduğunu düşünüyor zira bizim sindirim sistemimiz hayvanlara nazaran çok daha hassas.
Bir köpeğin dışkıya yaklaşırken burun kıvırmaması tam da bu yüzden. Onun için bu durum, sandığımız kadar makus bir şey değil!
