İlişkiler her vakit kolay yürümüyor, bilhassa hayatın yükü omuzlara bindikçe. İş, çocuklar, aile, konut derken çiftler birbirine vakit ayıramaz hale gelebiliyor. İşte tam da bu yüzden terapistlerin sıkça önerdiği 2-2-2 kuralı devreye giriyor. Bu kurala nazaran belli aralıklarla planlanan kaliteli vakit, bağlantının dinamiğini müdafaanın anahtarı olabilir. Pekala bu kural nasıl uygulanıyor ve sahiden yarar sağlıyor mu? Bakalım!
Kaynak 1, Kaynak 2
Peki, nedir bu 2-2-2 kuralı?
Basitçe anlatmak gerekirse bu kural, her iki haftada bir randevuya çıkmayı, her iki ayda bir hafta sonu kaçamağı yapmayı ve her iki yılda bir birlikte bir haftalık tatil planlamayı öneriyor. Üçlü formül, bağın yalnızca rutinlere değil birlikte geçirilen nitelikli vakte da yer açmasını amaçlıyor.
Terapist Gabriela Reyes’e nazaran bu formül, alakayı öncelik sırasında daima üstte tutmanın yollarından biri. Uygulaması da güç değil, değerli olan bu anları programlı ve şuurlu biçimde hayatın içine yerleştirmek.
İşe yarıyor mu ki?
Yıllardır çiftlerle çalışan terapistlere nazaran cevap net, yani evet! Planlı vakit dilimleri, ilgide irtibatı artırıyor ve çiftlere inançlı alaka ortamı sağlıyor. Bilhassa kaliteli vaktin altı çiziliyor; konutta iş ve çocuklar ortasında geçirilen vakitten değil; yalnızca size ilişkin olan, ekransız, telefonsuz, plansız anlardan kelam ediliyor. Yalnız gerçekçi olmakta yarar var. Elbette her çiftin vakti, bütçesi ve imkanları tıpkı değil. Lakin kıymetli olan bu sistemi birebir uygulamak değil, buna niyet edip kendi şartlarına uygun hale getirmek.
İlk adım olarak bir tarih belirleyip randevuya çıkmak kâfi olabilir. Sonrasında da ayda bir küçük kaçamaklar ya da yıllık müsaadelerde yapılacak tatillerle süreç genişletilebilir. Bu anları planlarken çocuk bakımı ya da işten müsaade üzere ayrıntılar da göz önünde bulundurulmalı. Zira plan yapılmazsa gerilim doğabilir, bu da emelin tam bilakis dönüşmesine yol açar. Ayrıyeten kuralı fazla katı halde uygulamak da ilgiyi baskılayabilir. Esneklik, muvaffakiyetin anahtarı diyebiliriz.
Uzmanlar 2-2-2 kuralını mecburilik üzere değil, yol gösterici olarak görmeyi öneriyor.
Terapiye başvurmadan evvel denenebilecek küçük fakat tesirli metot, ilgide kaybolan yakınlığı yine inşa edebiliyor. Tüm sorun, bu vakti ‘yapılacaklar listesi’ değil, ‘birlikte anı biriktirme’ alanı olarak görmekte. Kuralı uygularken aksilikler çıkabilir lakin değerli olan niyetin ve eforun sürmesi. Zira münasebetinizi ayakta tutan şey, birlikte geçirdiğiniz o kaliteli vakitler.
