Tarihçi ve akademisyen Emrah Safa Gürkan bilhassa İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanmasından sonra yaptığı siyasi açıklamalarla gündeme geliyor. Bu defa de T24 muharriri Ebru D. Dedeoğlu’na konuşan Gürkan yeniden dikkat cazibeli bir röportaj verdi. Emrah Safa Gürkan’ın “Bu ülkenin geleceğini biz değil, çocuklarımız kurtaracak. Bizden bir şey olmaz.” sözleri öne çıktı.
Kaynak: T24 / Ebru D. Dedeoğlu
Son periyotların en tanınan tarihçilerinden bir tanesi olan Emrah Safa Gürkan ülke gündemine dair açıklamaları ve paylaşımlarıyla sıkça ön plana çıkıyor.
İmamoğlu’nun tutuklanmasından sonra rastgele bir paylaşım yapmadığı için birinci günlerde eleştirilen Gürkan X hesabından açıklama yapmıştı.
‘Arkadaşlar kurgudan yeni çıktım akşama da program olacak. 075x özetle buraya yazacağım fakat popomu vaktinde kaldıramamdan ötürü bu kadar ağır hakaretler etmeden bir bekleseydiniz, program çekelim dedik kurgusu uzun sürdü. Neyse durun yazıyorum meskene yeni geldim… Sadece sizi yarı yolda bırakacağımı düşünmeniz üzdü yaw. Benim çok bir olayım yok yani kimseden beklentim falan da yok.
Bayram tatili vermiştim çekim için. Takımı topladım çektik, akşama da programı gelecek. Ben buradayım. Daima buradayım, kimse de tasa etmesin.Yani yaşlılarla duracak değilim naftalin kokusu.’ demişti.
‘Geç geliyor olabilirim ancak güzel geliyorum’ diyen Gürkan, 23 Mart’ta Saraçhane’deki mitinge katılıp ‘Geldim’ pankartı açmıştı.
Geçtiğimiz gün de T24’ten Ebru D. Dedeoğlu’nun sorularına cevap veren Emrah Safa Gürkan yeniden nokta atışı tabirler kullandı.
‘Hayatımızı şekillendiren prangaların birçoklarını kendimiz takıyoruz; en tehlikelisi de bu zincirleri özgürlük sanmamız’ diyen Gürkan ‘Bu çağın en büyük ezberi nedir? Sahiden ‘özgün’ olanla yalnızca ‘özgünmüş üzere görünen’i nasıl ayıracağız?’ sorusuna şöyle karşılık verdi:
‘Bu çağın en büyük ezberi, özgür olduğumuz palavrası. Görünüşte özgürüz, lakin bu özgürlük çok dar bir çerçevede tanımlanıyor. Gerçekte ne özgürüz ne de eşitiz. Aydınlanmanın başında şöyle bir inanç vardı: Güç münasebetleri devletle sonludur, devleti sınırlarsak özgürleşiriz. Lakin günümüzde özgürlük artık yalnızca devletle sonlu bir sıkıntı değil. Meslek, ülkü insan modeli, muvaffakiyet takıntısı… Bunların hepsi üzerimize yüklenmiş yeni çeşitten baskılar. Sabah beşte kalk, buzlu duş al, meditasyon yap, iki yüz elli imtihan çek… Bu türlü bir ‘kendini gerçekleştirme’ manyaklığı dayatılıyor. Toplumsal medya da bu düzmece özgünlük hissini daima körüklüyor. Hasebiyle asıl büyük palavra şu: Özgür olduğumuzu sanıyoruz ancak değiliz. Rousseau’nun dediği üzere: “İnsan özgür doğar lakin her yerde zincire vurulmuştur.” Ve en tehlikelisi de bu zincirleri içselleştirmiş olmamız.’
“Prangaları kendimiz takıyoruz ve sonra onlarla yaşamayı ‘özgürlük’ sanıyoruz”
Neden prangalara gereksinim duyuyoruz? sorusuna da yanıt veren Gürkan şunları söyledi:
‘Aslında duymuyoruz. Lakin bize muhtaçlık duyduğumuz söyleniyor. Telkin olmadan yaşayamaz hâle geldik. Bugün bir insan, her gün binlerce telkinle yüz yüze. Meğer 1400 yılında bir köylü için devlet yalnızca sikke üstündeki sultanın resmi ve hutbedeki birkaç kelamdan ibaretti.
300 yıl sonra, 1700’lerde, diyelim ki bir İngiliz Katolik için bu hâkim güç artık yalnızca kilisede ya da paranın üstünde değil, tertipli bir ibadet ritüelinin, içselleştirilmiş bir tertibin kesimiydi. 1900’lere geldiğimizde ise devreye adab-ı muaşeret girdi. Ne vakit ne yapılacağı, nasıl davranılacağı artık açık kodlarla belirliydi. Ve garip bir formda bunun bizi özgürleştirildiğine inanıldı. Meğer durum tam zıddıydı. Daha üretken olduk zira sistem bunu ödüllendiriyordu. Gelişim kutsandı. Bugünse beyaz yakalı, 30 yıl sonra Harari okuyor, Ferrari’sini Satan Bilge’yle içsel seyahate çıkıyor. Ya da işini bırakıp yoga kampına gidiyor. Daima tıpkı kıssa. Zira birtakım şeyleri nitekim anlamamamız gerekiyor. Anladığımız anda sistemden çıkabiliriz. O yüzden o prangaları kendimiz takıyoruz. Ve sonra onlarla yaşamayı “özgürlük” sanıyoruz.’
