Erkek arıların çiftleşmenin akabinde çabucak öldüğünü duymak şaşırtan olabilir. Lakin bu durum aslında tabiatın epey ince hesapladığı bir süreçtir. Erkek arılar ne bal toplar ne kovanı savunur ne de yavru bakımıyla ilgilenir. Hayatlarındaki tek hedef, kraliçeyle çiftleşebilmektir. Misyon bittiğinde hayatta kalmaları koloni için yalnızca fazladan yük manasına gelir.
Kaynak 1, Kaynak 2
Erkek arıların tek vazifesi kraliçeyle çiftleşmektir.
Erkek arıların vücut yapısı bu tek emele hizmet edecek biçimde gelişmiştir. Gözleri öbür arılara nazaran daha büyüktür zira çiftleşme uçuşunda kraliçeyi havada görüp yakalayabilmeleri gerekir. Kraliçenin çıktığı bu özel uçuşta yüzlerce erkek arı onun peşinden havalanır.
Yeterince süratli ve çevik olan bir erkek arı kraliçeye ulaşır. Çiftleşme anında karın kaslarını kasarak üreme organını kraliçeye aktarır. Bu süreç o denli güçlü bir basınçla gerçekleşir ki organın ucu kraliçede kalır ve erkek arının karnı yırtılarak vefatına yol açar.
Kraliçeyle çiftleşen erkek arının vazifesi sona erer ve ölür.
Kraliçe arı bu tek seferlik uçuşta birden fazla erkek arıyla çiftleşir. Her çiftleşme, bir erkek arının vefatıyla sonuçlanır. Kraliçe, yaklaşık 12 erkek arının spermini toplayarak bedeninde depolar. Bu spermler yıllar boyunca kullanılmak üzere saklanır.
Çiftleşemeyen erkek arılar ise sonbaharda emekçi arılar tarafından kovandan dışarı atılır. Kış aylarında sonlu ölçüdeki bal stoğu sadece çalışan arıların hayatta kalmasına yetecek biçimdedir. Erkek arıların kışın kovanda kalması yalnızca güç kaybı manasına gelir.
Bu ölümcül döngü evrimsel verimliliğin bir sonucudur.
Görevini tamamlayan bir erkek arının koloniye katkısı kalmaz. Tersine, yaşamaya devam etmesi sonlu kaynakların tüketilmesi manasına gelir. Bu yüzden tabiat, sırf misyonunu yerine getirmiş olanları bile dışarıda bırakır.
Aynı durum kimi karınca ve yaban arısı tiplerinde de görülür. Erkek arının hayatını feda etmesi kraliçenin döllenmesini garantilerken, koloni de gücünü daha verimli kullanmış olur.
